NEW SOLE

NEW SOLE

BOAT SHOES

BOAT SHOES

HEELS

HEELS

ATHENS STORE LOADING

ATHENS STORE LOADING

CORE COLLECTION

CORE COLLECTION

SS24 ARRIVALS

Summer birthday in the 90s.
/ Irene/ "Summer noon. I find myself at grandma's house. We are here to organize the classic surprise party. My two cousins and my sister are the birthday girls. Today it will be the happiest day of summer!”
/ Ioanna / "Today I came back from the beach and at home they were preparing a surprise party with balloons, party lights, flags, music and snacks for my tenth birthday. I removed the sand, I put on my lambada skirt and I directed to the dance stage with random steps. We sang the birthday song, and EVERYONE blew as hard as they could at the poor cake! That was the happiest day of Summer!"
Summer birthday 2024
/ ĒSIOT / "This year, I’ll be ten! As I will be blowing my candles, I will be thinking that the secret is to stay young (with a deep past), to seek out new places and not stop hoping for carefree Summers"
* Sometimes, seemingly unrelated stories are interconnected… and this is called life. Happy 10 :) SS24: TINOS (again ❤️)

Last Chance

local_shipping

Fast domestic delivery

€3 delivery by Speedex in GR. 1-3 days.
Free domestic delivery for orders over 250€.

public

Worldwide shipping

We love to travel the world. And so do our products. We send via Registered Hellenic Post.

home

ESIOT ATHENS STORE

Visit our new store:
Mavromichali 51 and Arachovis

payment

Secure payments

All payment are secured and trusted.

ĒSIOT on Instagram

  • Έχουμε αρκετά σανδάλια από τη συλλογή του 2024, εμπνευσμένα και αφιερωμένα στην Τήνο για τα οποία δεν προλάβαμε να μιλήσουμε διεξοδικά μέσα από τις αναρτήσεις στο instagram. Προς υποστήριξή μας, η συλλογή αυτή ήταν η μεγαλύτερη, το καλοκαίρι τελικά κρατάει λιγότερο στην πράξη σε σχέση με τη θεωρία για να χωρέσει τόσους κωδικούς, και κυρίως… οι φετινές ιστορίες (ειδικά οι φετινές) που συνόδευαν κάθε προϊόν γράφτηκαν με περίσσια αγάπη, όποτε χρειαζόμασταν χρόνο για να τις προετοιμάσουμε τόσο φωτογραφικά όσο και ως περιεχόμενο κειμένου. Ίσως τελικά η νησάρα αυτή να είναι τόσο ανεξάντλητη που ένα καλοκαίρι δεν φτάνει. Σας ευχαριστούμε που γίνατε μέρος αυτού του ταξιδιού. Έφτασε η ώρα να πούμε «Καλό χειμώνα», με την ευχή να είναι ισορροπημένος και υγιής 💙 Έχουμε σχέδια γι αυτόν όπως ξέρετε και σύντομα θα βγουν στη φόρα.
  • Η Ελλάδα ίσως είναι η χώρα με τις περισσότερες Χώρες. Η Χώρα του δικού μας νησιού εκ πρώτης όψεως, για να το θέσουμε ευγενικά, είναι από αυτές με τη λιγότερη φωτογένεια. Όμως, όπως σε κάθε κακή πρώτη εντύπωση, αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία, και πού ξέρεις, ίσως αναθεωρήσεις. Ψάξε στα σοκάκια, στις ασβεστωμένες πλάκες, στις γάτες που κοιμούνται τα μεσημέρια, στα σκαλάκια. Κοίτα ψηλά, τις βοκαμβίλιες, τα λαμπάκια που ενώνουν μικρά μπαλκόνια, τα νεοκλασικά με τα μεγάλα παράθυρα. Βγες από τον παραλιακό δρόμο, μπες στην καρδιά της Χώρας. ΨΑΞΕ. Ψάξε κι εμάς να σε κεράσουμε έξτρα χωραΐτικα τιπς για να λυθεί η πρώτη παρεξήγησις.
  • #vathy: Βαθιά αγαπημένο, με μια αίσθηση παλιακή αλλά σημαντική: γεύση ηρεμίας, αλμύρας, ραστώνης και λίγης περιπέτειας μέχρι να φτάσεις εκεί. Υπάρχει πιο αυθεντική γεύση «καλοκαίρι» από αυτήν; Πάσης εποχής, ακόμα και εκτός εποχής.
  • Η γιαγιά Ιωάννα λέει πως στα νιάτα της το χωριό αυτό ήταν άγνωστο ακόμα και στους ντόπιους. Πλέον, αν πας Τήνο και δεν επισκεφθείς το Βωλάξ θα έχεις χάσει τη μισή μαγεία. Εμείς πάντα φροντίζαμε να πηγαίνουμε τους φίλους που φιλοξενούσαμε τα καλοκαίρια, απόγευμα, γιατί εκεί στο ξέφωτο δίπλα στους βόλακες έχει ωραίο ηλιοβασίλεμα. Δεν πέφτει στη θάλασσα ο ήλιος αλλά τα χρώματα είναι μοναδικά και υπάρχει μια ενέργεια. Καλή. Σαν αυτή που ψάχνουμε και δεν βρίσκουμε εύκολα. Εκεί, παλιά, η θεία η Κατερίνα, μας πήγε στην ομιλία ενός Γεωλόγου, που έλεγε διάφορα εντυπωσιακά αλλά το highlight της βραδιάς ήταν πως το Βωλάξ δεν είναι απλή υπόθεση: εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα σπάνιο γεωλογικό φαινόμενο που συναντάται σε μόνο δυο μέρη της γης: Βωλάξ και Μεξικό. Ε αυτό ήταν. Αφού δεν πάει ο Μωάμεθ στο Μεξικό, πάει στο Βωλάξ. 20’ απο τη χώρα Τήνου. Με το αυτοκίνητο. Και το καλύτερο; Δεν έχεις να διασχίσεις Ατλαντικό. *το σανδάλι #volax ξαναβγήκε στην παραγωγή μετά από 9 χρόνια κι εμείς ξαναθυμηθήκαμε τα νιάτα μας καί ως παιδιά καί ως ESIOT.
  • Ήταν μια σεζόν γεμάτη Τήνο. Θα ακολουθήσουν ελάχιστες αναρτήσεις ακόμα αναφορικά με το τι συνέβη αυτό το καλοκαίρι εδώ στα ESIOT, μέχρι να δείτε τι σας ετοιμάζουμε για μετά. Για σήμερα, λίγο από το σήμα κατατεθέν του νησιού μας για να ομορφαίνει ο τοίχος μας, το feed σας και οι σκέψεις μας.
  • Οι στιγμές μας είναι φυλαχτά και σε αυτό ήθελα να σταθώ σήμερα. Δεν θα ξεχάσω τη στιγμή που αντίκρισα πρώτη φορά το μέρος που έδωσε το όνομα του στο συγκεκριμένο σχέδιο της φετινής καλοκαιρινής συλλογής. Ήταν ένα τοπίο γοητευτικό αλλά σκληρό, βραχώδες και ταυτόχρονα πρασινωπό, απλό αλλά τόσο πλήρες. Χωρίς σήμα κινητού, ένα τοπίο αναλογικό όπως αξίζει σε κάθε ψαροχώρι. Δεν είχε ανοιχτό ορίζοντα να χαθεί το μάτι όμως είχε κάτι ολοδικό του, μια γενναία δόση καλοκαιριού, μια παιδικότητα, μια νοσταλγία, κάτι. Όλα πάγωσαν για λίγο, σαν να χάσαμε την αίσθηση με το πραγματικό, μπροστά στη θέα του αναπάντεχου. Και αυτή η στιγμή που συναντάς κάτι τέτοιο, έρχεται για να μείνει. Κάθε φορά που επιστρέφω εδώ, το ίδιο συναίσθημα. Ένας δρόμος φιδωτός και μακρύς οδηγεί σε μια τσουλήθρα που καταλήγει στο βυθό του πράσινου μαρμάρου της Τήνου ή αλλιώς σε αυτόν τον απόμερο κι εξωμερίτικο παράδεισο που ονομάζεται #mali.
  • Αν δεν ήταν η Τήνος πίσω απο την καλοκαιρινή συλλογή, ίσως να είχαμε σταματήσει τις αναρτήσεις. Όμως πες μου τώρα, αν ένα σανδάλι είχε το όνομα του χωριού της μαμάς σου θα το άφηνες απ’ έξω; Κι έτσι φτάσαμε 14/10 να μιλάμε για τα σανδάλια #triantaros Τι είναι όμως για εμάς το μέρος αυτό που ονομάτισε το συγκεκριμένο προϊόν; Είναι εκεί που ο παππούς απο 9 χρόνων είπε στη γιαγιά οτι θα την παντρευτεί. Και μάντεψε, τό’ πε και τό’ κανε. Η αυλή της θείας Ελένης, το παλιό σπίτι της προγιαγιάς που πουλήθηκε (αχβαχ), μια μπασκέτα όνειρο σε μια πλατεία που δεν ξέρω το όνομα της, ένα σχολείο που αντί κάγκελα έχει μπαλκόνι με θέα το Αιγαίο, οι ταράτσες αυλές με τις μπουγάδες που κάποτε γίνονταν οι βεγκέρες και έσφυζαν από ζωή, τα πέτρινα ασβεστωμένα σκαλιά που ήταν περιποιημένα πολύ πριν οι Κυκλάδες πονηρέψουν και φτιασιδωθούν, τα σοκάκια, το πηγάδι, οι κούνιες που γενιές και γενιές παίξαμε, πέσαμε και ξανασηκωθήκαμε, οι χρωματιστές βουκαμβίλιες (και εκφράζω ήρεμα γενική απορία: πώς γινεται εκεί να είναι πάντα τόσο ανθισμένες και όποια βουκαμβίλια φυτέψουμε σε αθηναϊκό μπαλκόνι να έχει μόνο πράσινα φύλλα;) Με αυτές τις σκέψεις μας βρήκε η Δευτέρα που αν ήταν Αύγουστος δεν θα μας ένοιαζε που είναι Δευτέρα. Αλλά δεν είναι. Και αυτή η βουκαμβίλια στο μπαλκόνι χάθηκε να βγάλει ροζ λέλουδο να μας φύγει κανένας φθινοπωρινός καημός; 😋
  • 1. Αν μεγαλώνεις στην Τήνο και στο Πόρτο μπορείς να λέγεσαι Τηνήσιος και Πορτορικανός. 2. Στην συγκεκριμένη περιοχή, μάλιστα, που συνορεύει με το Ικάριο πέλαγος θα σε βρουν ριπές ανέμου που ξεπερνούν την Κάρυστο και μπορεί να φτάνουν τα 12 μποφόρ. Τρέμε Καβοντόρο το Πόρτο Τήνου. Μετά από τα παραπάνω, όλα επιτρέπονται, ακόμα και να φορεθούν τα #porto heels Χειμώνα.
  • Πάντα θέλαμε ένα γωνιακό σπίτι. Και το βρήκαμε. Και στη συνέχεια το ανακαινίσαμε στα σημεία που έπασχε καθώς ανήκει σε μια παλιά πολυκατοικία του κέντρου, το προσαρμόσαμε στο σκοπό χρήσης που είναι κάτι πολύ παραπάνω από ένα κατάστημα με παπούτσια (βλ. σχετική προηγούμενη ανάρτηση), το κάναμε πιο φωτεινό, του δώσαμε αέρα και χώρο για δημιουργία, σεβόμενοι τη γειτονιά φιλοξενίας, τα Εξάρχεια. Το ονομάσαμε ESIOT STORE ATHENS. Ευχαριστούμε πολύ όλους όσους βοήθησαν στην υλοποίηση, είτε πρακτικά, είτε ψυχολογικά και ευχαριστούμε πολύ τα περιοδικά design @thegreekfoundation και @designboom για την αναγνώριση της προσπάθειας που έγινε αρχιτεκτονικά και για την τιμή που μας έκαναν να συμπεριλάβουν το νέο χώρο μας στις σελίδες τους 🙏🏼 Project: Esiot Store Athens Location: Mavromichali 51, Exarcheia, Athens, Greece Program: Retail space Status: Realized May 2024 Client: Esiot Interior & lighting design: @nanc_yk Photography: @marthavosdou Styling: @katiamariasarantidou Contributors: @sofia.perpinia @giannis_viglis @natalianikolopoulou
  • 96H. Flash Sale On Sale 🎉 Γιορτάζουμε τη δημοσίευση του νέου ESIOT STORE ATHENS στα περιοδικά design @thegreekfoundation και @designboom και ταυτόχρονα αποχαιρετούμε το καλοκαίρι με ειδική προσφορά: Χρησιμοποιήστε το κουπόνι “CELEBRATE30” στο esiot.gr για extra έκπτωση 30€ στις ήδη μειωμένες τελικές τιμές. H προσφορά ισχύει για online αγορές από το esiot.gr και για αγορές από τα φυσικά κατάστηματά μας. Ισχύει μέχρι Δευτέρα, 7/10/24, 23.59. Ισχύει για όλα τα προϊόντα του site εκτός από τσάντες, T-shirts, care kits, gift cards, πλεκτά μαντίλια. Refundable.
  • Αν ποτέ ο μπαμπάς Σάββας σε ρωτήσει «Ποιο είναι το πιο ωραίο χωριό της Τήνου;» να πας διαβασμένος και να του απαντήσεις με αυτοπεποίθηση «Το Μικρό Παρίσι». Τότε εκείνος θα χαμογελάσει κάπως παιδικά και θα δεις μια σκανταλιάρικη σπιρτάδα στα μάτια του, σαν του μικρού τσολιά στη φωτογραφία του σπιτιού μας. Ζητήσαμε στον μπαμπά μας να πει δυο πράγματα για το χωριό του, τον Μουντάδο (ή μικρό Παρίσι :) ), και αυτός το πήρε τοις μετρητοίς και είπε: 1. τους Μουνταδιανούς τους λένε Σοφούς γιατί λένε ατάκες σαν σοφοί λόγιοι. 2. Αν και το χωριό το λένε Μουντάδο γιατί είναι ανήλιο, ήταν το πρώτο χωριό της Τήνου που απέκτησε ηλιακό θερμοσίφουνα (με «ου»!) Ποιοι είμαστε εμείς να αμφισβητήσουμε τα παραπάνω. Μουντάδος είναι οι αμέτρητες ιστορίες για τα παιδικά χρόνια του μπαμπά μας και της μεγάλης του οικογένειας, είναι η Ανάσταση στον Αη Γιάννη, τα μπαπαμπούπα και τα στρακαστρούκα, οι καμπάνες, οι τσιμπητές τυρόπιτες της θείας Μαρίας, οι ορτανσίες στην αυλή της γιαγιάς - κι ας μην έχει μείνει ούτε μία, είναι ένα σπίτι με επίπεδα και καμαράκια οπου ένα τσούρμο ξαδέρφια μοιράζονταν εκεί τα καλοκαίρια τους, τα σλάιντς της Σεβίλας, είναι το ωραιότερο πανηγύρι στα δώματα (που καταργήθηκε αλλά τουλάχιστον το ζήσαμε), οι αυτοσχέδιες ταινίες μικρού μήκους που γυρίσαμε με τα ξαδέρφια μας ένα καλοκαίρι καλλιτεχνικόυ οίστρου για το δικό μας φεστιβάλ κινηματογράφου, είναι η μικρή bienale που διάλεξε τον Μουντάδο (τυχαίο;) και πραγματοποιείται στα σοκάκια του χωριού κάθε χρόνο, το π’γαδ, οι εξερευνήσεις στο σπίτι του Άλαν, το γκρεμισμένο σπίτι με τα μούρα που χρησιμοποιούσαμε για να κόψουμε δρόμο και χάναμε τα μισά μας χρόνια γιατί οι θρύλοι το ήθελαν στοιχειωμένο, και πολλά πολλά ακομη. Πλέον, #mountados είναι και το συγκεκριμένο σανδάλι που υπογράφουμε οτι σε αγκαλιάζει και σε κάνει να νιώθεις οικειότητα, σαν εκείνη που προσφέρει αυτό το μικρό και ήσυχο διαμάντι της Τήνου που λίγοι το ξέρουν μα πολύ το αγαπάνε.
  • Τέλη του 23 βρεθήκαμε να συζητάμε πώς φανταζόμαστε τα νέα ESIOT στα Εξάρχεια. Ο χώρος που βρήκαμε είχε μια πρώτη ύλη καλή, αλλά χρειαζόταν δουλειά για να δούμε εμάς μέσα του. Το μόνο σίγουρο ήταν ότι θα γκρεμίζαμε για να μη μελαγχολήσουμε και θα προέκυπτε ένας ενιαίος ψηλός χώρος που δίνει μεν μια υποτυπώδη δομή αλλά από μόνο του αυτό δε σημαίνει τίποτα. Λίγες βδομάδες μετά, εμφανίζεται με την παρουσίαση της η Νάνσυ η Κάτρη που επιμελήθηκε το interior design αυτού που πλέον λέμε ESIOT STORE ATHENS. Και δεν είναι μόνο store. Είναι hub, laboratory, το αθηναϊκό μας σπίτι με κουδούνι και όνομα. Εδώ, πέρα από λιανική, πραγματοποιείται το design και στήνονται τα παρασκήνια κάθε συλλογής: ιντερνετικά, επικοινωνιακά. Όλα όσα φαίνονται και όσα δε φαίνονται. Την πολλαπλή αυτή χρησιμότητα λάβαμε υπόψιν εξαρχής και φτιάξαμε έναν πολυζωνικό χώρο που χωρίζεται σε backstage και frontstage, με σκληρά, εργαστηριακά, diy υλικά και πιο λείες, high end γραμμές αντιστοίχως, με κουζινοτραπεζαρία στα έγκατα, γραφεία στον όροφο, custom κατασκευές που αναδεικνύουν και αποδεικνύουν τον χειροποίητο χαρακτήρα των προϊόντων μας, με session «ζαχαροπλαστείο» όπου “φουρνίζουμε” τα παπούτσια, ώστε να περάσουν από την παραγωγή στην κατανάλωση διά μέσου μιας πελώριας κουρτίνας που όταν κρεμάστηκε ένα δάκρυ κύλησε καθώς αποτελεί ένα απ’ τα πιο θεατρικά στοιχεία του χώρου. Α ναι! Προέκυψε και μια ανανεωμένη, γωνιακή, διάφανη πρόσοψη που αναδύει τον πολυεπίπεδο, ανοιχτό χαρακτήρα των ESIOT. Η ιδέα ήταν να εναρμονιστούμε στην περιοχή που μας έδωσε στέγη και ταυτόχρονα να αφήσουμε το στίγμα δημιουργικότητάς μας στη νέα γειτονιά. Στο διά ταύτα. Υφές, υλικά, χρώματα: επιλέχθηκαν με ακρίβεια και σεβασμό. 4 μήνες τρέλας με τηλέφωνα, video calls, συναντήσεις, γέλια, κλάματα, εντάσεις, διαφωνίες, συμφωνίες που πάντα με κάποιο τρόπο κατέληγαν σε ανακωχή και χαμόγελο, και σε ένα αποτέλεσμα για το οποίο όλοι είμαστε περήφανοι. Ευχαριστούμε τη Νάνσυ για τη φρέσκια της ματιά που έδωσε σχήμα στα επόμενα βήματα μας και αποτύπωσε τόσο άρτια το ταξίδι των ESIOT απ’ την πρώτη ύλη στο τελικό προϊόν 🤎 Interior design: @nanc_yk 📷: @aggelospp Contributors: @sofia.perpinia @giannis_viglis @natalianikolopoulou
  • ΘΕΑ. Επιτηδες με κεφαλαία, επίτηδες χωρίς τόνο. Όπου και να μπει, σωστό θα βγει. Καρδιανή. Αυτή με τόνο γιατί πολλά έχουν ακούσει τ’ αυτάκια μας. Μια αυλή στολισμένη με γεράνια, ασπρόμαυρες φωτογραφίες στο εξωτερικό των σπιτιών, μια λευκή κουρτίνα στην πόρτα, ένα μικρό μπαλκόνι και από κάτω το χάος. Πιο πέρα μια πηγή τρέχει νερό, κάνω να πιω, μυρίζει δροσιά, μια μικρή ζούγκλα πάνω στη στροφή. Στο βάθος Αιγαίο, νησιά γείτονες, θάλασσα με προβατάκια. Η Τήνος στα ωραία της. Το απόγευμα έχει πανηγύρι. Να πάμε. Και πήγαμε. Φύγαμε αφού νύχτωσε, με την υπόσχεση να ξαναγυρίσουμε. *Κάποτε, ο οφθαλμίατρος που μου βρήκε μυωπία είπε, είστε τυχεροί που ζείτε στην Τήνο, να χαζεύετε τον ορίζοντα, δυναμώνει τα μάτια. Ήθελε να πει και την ψυχή αλλά δεν τό’ πε. Κάθε φορά που βρίσκομαι στην Καρδιανή τον θυμάμαι.
  • Σκηνή πρώτη. Το πλοίο προσεγγίζει το λιμάνι της Τήνου και ο βράχος του Εξωμβούργου είναι σαν φάρος, από παντού φαίνεται κι ας μην αναβοσβήνει, ήσυχα υποδέχεται, παρακολουθεί, καθοδηγεί. Σκηνή δεύτερη. Αρχίζει να πέφτει ο ήλιος και στη διαδρομή από Μέση προς Ξώμπουργο, η τηνιακή φύση, αναλόγως την εποχή, άλλοτε προσφέρει παπαρούνες και μαργαρίτες, άλλοτε στάχυα. Κάπου εκεί κι εμείς, με ανοιχτά συνήθως παράθυρα και μουσική τύπου «πάμε να κατακτήσουμε το Έβερεστ» είναι σαν να παίζουμε σε διαφημιστικό σποτ αυτοκίνητου με φόντο ένα άλλο Mont-Saint-Michel. Σκηνή τρίτη. Παρκάρουμε το αυτοκίνητο στην Ιερή Καρδιά (υπάρχει πιο ωραίο όνομα αφετηρίας;) Από εδώ ξεκινάει η ανάβαση, το τοπίο θυμίζει Lord of the Rings: πετρόχτιστα μονοπάτια, απομεινάρια καστροπολιτείας και μύθοι για μυστικά περάσματα που αν μπεις μπορεί να μην ξαναβγείς. Σκηνή τέταρτη. Φτάνουμε στην κορυφή του βράχου, πάνω, στο σταυρό. Είμαστε drowns με χέρια και πόδια. Αν έχει σύννεφα θα δούμε τους πρόποδες του Τσικνιά (όχι κι άσχημα). Αν πάλι έχει ορατότητα θα μετρήσουμε νησιά: σχεδόν όλες οι Κυκλάδες, Ικαρία, Χίος ,Ψαρά, αχνά η Ανατολική πλευρά της Αττικής, η Εύβοια και όπως λέει ο μπαμπάς Σάββας, αν προσέξεις καλά, φαίνεται και ο Πύργος του Άιφελ. Στην επιστροφή, κλειστές οι μουσικές, κλειστά και τα στόματα. Ο βράχος χωρίς να πει κουβέντα, είπε αρκετά για το υπόλοιπο της μέρας. Πύργο Άιφελ δεν είδαμε αλλά αρκεί που ξέρουμε ότι είναι κάπου εκεί, στο βάθος του ατελείωτου ορίζοντα. Τα σανδάλια #exomvourgo εμπνέονται από τις παραπάνω σκηνές και από άλλες που δεν χωράνε εύκολα σε κείμενο μιας ανάρτησης στο instagram.
  • Ένα νησί από μόνο του. Κάτοικοι του, γλάροι. Ανεμοδαρμένο, ηλιοκαμένο, προειδοποιεί για τα απόνερα που έρχονται στην ακτή. Παλιότερα, σε καθημερινή βάση ήταν στόχος κολυμβηταράδων: «Πάμε μέχρι την ξέρα;» «Και δεν πάμε;» Και πήγαιναν κολυμπώντας, έτσι απλά, και σκεφτόμουν ότι όταν μεγαλώσω, η απόσταση από την ακτή ως την ξέρα θα μου φανεί κι εμένα μικρή και διαχειρίσιμη για να την κολυμπήσω, πράγμα που δε συνέβη ποτέ. Στην ξέρα κολύμπησε κάποτε και η μαμά μας. Εμείς φτάσαμε εκεί με κανό και σκάφος και ήταν τέλεια να την βλέπεις τρισδιάστατα. Μετά μάθαμε πως εθεάθησαν σκυλόψαρα, άκακα μεν, σκυλόψαρα δε, και δεν ήταν τόσο τέλεια. Αλήθεια, μύθος; Αργότερα, μάθαμε ότι η ξέρα έχει όνομα / #vlanti / Και έπειτα, ήρθε στη συλλογή του 24 ένα χαμηλό καφέ τακούνι, ίδιο κι απαράλλαχτο με την ξέρα μας, όπως την βλέπαμε πάντα από την παραλία μας.
  • Κορίτσια που δεν χρειάζεται να φορέσουν ίχνος χρυσού για να είναι χρυσαφένια. Στάχυα ενός Αυγούστου που ακόμα δεν ξεπεράσαμε, άλλοτε ήρεμα σαν σε φωτογραφία, άλλοτε ζωηρά σαν μελτέμια. Όμως πάντα χρυσαφένια.
  • Το φαινόμενο portovavoura μας βρήκε κάπου στα 90s, στην πρώτη δεκαετία της ζωής μας, στο «μεγάλο και ανέμελο παιδικό μας καλοκαίρι». Αν μας παρακολουθείτε καιρό, γνωρίζετε ήδη πως ήταν η βασική μας καλοκαιρινή απασχόληση όταν δεν βρισκόμασταν στη θάλασσα και κράτησε αρκετές χρονιές. Κάθε καλοκαίρι εμείς και άλλα 4 ξαδέρφια μας καταπιανόμασταν με εκθέσεις ζωγραφικής, τη δική μας εφημερίδα και ραδιοφωνικό σταθμό με εμβέλεια μαξ 300 μέτρα, μουσείο ζουζουνιών, ανακύκλωση κτλ. Κάθε τέλη Αυγούστου - αρχές Σεπτέμβρη καλή ώρα, αποχαιρετούσαμε το καλοκαίρι ξοδεύοντας τα έσοδα του συλλόγου μας σε πίτσες, παγωτό πεπόνι και άλλα χαϊλίκια όπως βουτιές σε μια από τις λιγοστές τότε πισίνες του νησιού, στο Πόρτο Κάρλος. Το πρώτο logo της ζωής μας (πριν καν μάθουμε τι σημαίνει logo) ήταν αυτό του Πόρτο Βαβούρα. Σήμα το λέγαμε. Το σήμα μας ζωγραφίστηκε ό,τι ζωγραφίζεται: κοχύλια, πέτρες, πλακάκια, ακουαρέλλες, στην καλοκαιρινή μας εφημερίδα, στην πόρτα του φοιτητικού μας σπιτιού, στην καρδιά μας. Ήταν κοκκινο-πράσινο για να μην τσακωνόμαστε ποιου το αγαπημένο χρώμα θα επικρατήσει. Πού να φανταστούμε τότε ότι τα παιδικά εκείνα καλοκαίρια θα ευθύνονται για το τι θα φοράνε τα πόδια μας το 2024. Ο συγκεκριμένος κωδικός της φετινής συλλογής λέγεται #portovavoura: για τότε που τσακωνόμασταν ποιο χρώμα θα κερδίσει και για τώρα που ξέρουμε ότι κερδίζουν όλοι, αρκεί να είμαστε μαζί ❤️💪🏽
  • Θαλασσινά ξύλα, βότσαλα, διάφανα νερά, αλμυρίκια, φρύγανα, καλαμιές, τζιτζίκια, μια κότα που βγήκε έξω απ’ το φράχτη παριστάνοντας τη λουόμενη, θαλασσοπούλια στον ορίζοντα, ένα απογευματινό μπάνιο μέσα Σεπτέμβρη, αλμυρές πλεξούδες, ένα βιβλίο που έλεγε πόσο πλάκα έχουν οι Μικρές Κυκλάδες, μια αιώρα και ένα μελτέμι που την αναποδογύρισε και μας πιάσανε τα γέλια. Βράδιασε και δεν μας κάνει καρδιά να φύγουμε. Μια θάλασσα ιστορίες. Η Λιχναφτιά.
  • Οδός μελτεμιού. Οδός παπουτσιού (απ’ τον τόπο σου). Οδός Δρόσου. Αν βάζαμε στη σειρά τους 68 φετινούς κωδικούς της συλλογής μας, κάπου εκεί στο κέντρο καράκεντρο θα τοποθετούσαμε τα κόκκινα high heels ή αλλιώς #drosou. Αφιερωμένα στα κεντρικά των ESIOT: Δρόσου 11, Τήνος.
  • Για τους εν Αθήναι 📢 Τελευταία μέρα για τη Μαυρομιχάλη 51. Το φυσικό κατάστημα της Αθήνας θα ξεκουραστεί για λίγο για να επιστρέψει ΔΡΙΜΥΤΕΡΟ (τα κεφαλαία όχι τυχαία). Σήμερα, 10/8/24, 11.00-18.00 ανοιχτά και μετά από 30/8 πάλι κοντά σας. Καλό καλοκαίρι 🥽💦 PS: Θα τα λέμε ιντερνετικά και από τα κεντρικά της Τήνου.