NEW SOLE

NEW SOLE

BOAT SHOES

BOAT SHOES

HEELS

HEELS

ATHENS STORE LOADING

ATHENS STORE LOADING

CORE COLLECTION

CORE COLLECTION

SS24 ARRIVALS

Summer birthday in the 90s.
/ Irene/ "Summer noon. I find myself at grandma's house. We are here to organize the classic surprise party. My two cousins and my sister are the birthday girls. Today it will be the happiest day of summer!”
/ Ioanna / "Today I came back from the beach and at home they were preparing a surprise party with balloons, party lights, flags, music and snacks for my tenth birthday. I removed the sand, I put on my lambada skirt and I directed to the dance stage with random steps. We sang the birthday song, and EVERYONE blew as hard as they could at the poor cake! That was the happiest day of Summer!"
Summer birthday 2024
/ ĒSIOT / "This year, I’ll be ten! As I will be blowing my candles, I will be thinking that the secret is to stay young (with a deep past), to seek out new places and not stop hoping for carefree Summers"
* Sometimes, seemingly unrelated stories are interconnected… and this is called life. Happy 10 :) SS24: TINOS (again ❤️)

Last Chance

local_shipping

Fast domestic delivery

€3 delivery by Speedex in GR. 1-3 days.
Free domestic delivery for orders over 250€.

public

Worldwide shipping

We love to travel the world. And so do our products. We send via Registered Hellenic Post.

home

ESIOT ATHENS STORE

Visit our new store:
Mavromichali 51 and Arachovis

payment

Secure payments

All payment are secured and trusted.

ĒSIOT on Instagram

  • 96H. Flash Sale On Sale 🎉 Γιορτάζουμε τη δημοσίευση του νέου ESIOT STORE ATHENS στα περιοδικά design @thegreekfoundation και @designboom και ταυτόχρονα αποχαιρετούμε το καλοκαίρι με ειδική προσφορά: Χρησιμοποιήστε το κουπόνι “CELEBRATE30” στο esiot.gr για extra έκπτωση 30€ στις ήδη μειωμένες τελικές τιμές. H προσφορά ισχύει για online αγορές από το esiot.gr και για αγορές από τα φυσικά κατάστηματά μας. Ισχύει μέχρι Δευτέρα, 7/10/24, 23.59. Ισχύει για όλα τα προϊόντα του site εκτός από τσάντες, T-shirts, care kits, gift cards, πλεκτά μαντίλια. Refundable.
  • Αν ποτέ ο μπαμπάς Σάββας σε ρωτήσει «Ποιο είναι το πιο ωραίο χωριό της Τήνου;» να πας διαβασμένος και να του απαντήσεις με αυτοπεποίθηση «Το Μικρό Παρίσι». Τότε εκείνος θα χαμογελάσει κάπως παιδικά και θα δεις μια σκανταλιάρικη σπιρτάδα στα μάτια του, σαν του μικρού τσολιά στη φωτογραφία του σπιτιού μας. Ζητήσαμε στον μπαμπά μας να πει δυο πράγματα για το χωριό του, τον Μουντάδο (ή μικρό Παρίσι :) ), και αυτός το πήρε τοις μετρητοίς και είπε: 1. τους Μουνταδιανούς τους λένε Σοφούς γιατί λένε ατάκες σαν σοφοί λόγιοι. 2. Αν και το χωριό το λένε Μουντάδο γιατί είναι ανήλιο, ήταν το πρώτο χωριό της Τήνου που απέκτησε ηλιακό θερμοσίφουνα (με «ου»!) Ποιοι είμαστε εμείς να αμφισβητήσουμε τα παραπάνω. Μουντάδος είναι οι αμέτρητες ιστορίες για τα παιδικά χρόνια του μπαμπά μας και της μεγάλης του οικογένειας, είναι η Ανάσταση στον Αη Γιάννη, τα μπαπαμπούπα και τα στρακαστρούκα, οι καμπάνες, οι τσιμπητές τυρόπιτες της θείας Μαρίας, οι ορτανσίες στην αυλή της γιαγιάς - κι ας μην έχει μείνει ούτε μία, είναι ένα σπίτι με επίπεδα και καμαράκια οπου ένα τσούρμο ξαδέρφια μοιράζονταν εκεί τα καλοκαίρια τους, τα σλάιντς της Σεβίλας, είναι το ωραιότερο πανηγύρι στα δώματα (που καταργήθηκε αλλά τουλάχιστον το ζήσαμε), οι αυτοσχέδιες ταινίες μικρού μήκους που γυρίσαμε με τα ξαδέρφια μας ένα καλοκαίρι καλλιτεχνικόυ οίστρου για το δικό μας φεστιβάλ κινηματογράφου, είναι η μικρή bienale που διάλεξε τον Μουντάδο (τυχαίο;) και πραγματοποιείται στα σοκάκια του χωριού κάθε χρόνο, το π’γαδ, οι εξερευνήσεις στο σπίτι του Άλαν, το γκρεμισμένο σπίτι με τα μούρα που χρησιμοποιούσαμε για να κόψουμε δρόμο και χάναμε τα μισά μας χρόνια γιατί οι θρύλοι το ήθελαν στοιχειωμένο, και πολλά πολλά ακομη. Πλέον, #mountados είναι και το συγκεκριμένο σανδάλι που υπογράφουμε οτι σε αγκαλιάζει και σε κάνει να νιώθεις οικειότητα, σαν εκείνη που προσφέρει αυτό το μικρό και ήσυχο διαμάντι της Τήνου που λίγοι το ξέρουν μα πολύ το αγαπάνε.
  • Τέλη του 23 βρεθήκαμε να συζητάμε πώς φανταζόμαστε τα νέα ESIOT στα Εξάρχεια. Ο χώρος που βρήκαμε είχε μια πρώτη ύλη καλή, αλλά χρειαζόταν δουλειά για να δούμε εμάς μέσα του. Το μόνο σίγουρο ήταν ότι θα γκρεμίζαμε για να μη μελαγχολήσουμε και θα προέκυπτε ένας ενιαίος ψηλός χώρος που δίνει μεν μια υποτυπώδη δομή αλλά από μόνο του αυτό δε σημαίνει τίποτα. Λίγες βδομάδες μετά, εμφανίζεται με την παρουσίαση της η Νάνσυ η Κάτρη που επιμελήθηκε το interior design αυτού που πλέον λέμε ESIOT STORE ATHENS. Και δεν είναι μόνο store. Είναι hub, laboratory, το αθηναϊκό μας σπίτι με κουδούνι και όνομα. Εδώ, πέρα από λιανική, πραγματοποιείται το design και στήνονται τα παρασκήνια κάθε συλλογής: ιντερνετικά, επικοινωνιακά. Όλα όσα φαίνονται και όσα δε φαίνονται. Την πολλαπλή αυτή χρησιμότητα λάβαμε υπόψιν εξαρχής και φτιάξαμε έναν πολυζωνικό χώρο που χωρίζεται σε backstage και frontstage, με σκληρά, εργαστηριακά, diy υλικά και πιο λείες, high end γραμμές αντιστοίχως, με κουζινοτραπεζαρία στα έγκατα, γραφεία στον όροφο, custom κατασκευές που αναδεικνύουν και αποδεικνύουν τον χειροποίητο χαρακτήρα των προϊόντων μας, με session «ζαχαροπλαστείο» όπου “φουρνίζουμε” τα παπούτσια, ώστε να περάσουν από την παραγωγή στην κατανάλωση διά μέσου μιας πελώριας κουρτίνας που όταν κρεμάστηκε ένα δάκρυ κύλησε καθώς αποτελεί ένα απ’ τα πιο θεατρικά στοιχεία του χώρου. Α ναι! Προέκυψε και μια ανανεωμένη, γωνιακή, διάφανη πρόσοψη που αναδύει τον πολυεπίπεδο, ανοιχτό χαρακτήρα των ESIOT. Η ιδέα ήταν να εναρμονιστούμε στην περιοχή που μας έδωσε στέγη και ταυτόχρονα να αφήσουμε το στίγμα δημιουργικότητάς μας στη νέα γειτονιά. Στο διά ταύτα. Υφές, υλικά, χρώματα: επιλέχθηκαν με ακρίβεια και σεβασμό. 4 μήνες τρέλας με τηλέφωνα, video calls, συναντήσεις, γέλια, κλάματα, εντάσεις, διαφωνίες, συμφωνίες που πάντα με κάποιο τρόπο κατέληγαν σε ανακωχή και χαμόγελο, και σε ένα αποτέλεσμα για το οποίο όλοι είμαστε περήφανοι. Ευχαριστούμε τη Νάνσυ για τη φρέσκια της ματιά που έδωσε σχήμα στα επόμενα βήματα μας και αποτύπωσε τόσο άρτια το ταξίδι των ESIOT απ’ την πρώτη ύλη στο τελικό προϊόν 🤎 Interior design: @nanc_yk 📷: @aggelospp Contributors: @sofia.perpinia @giannis_viglis @natalianikolopoulou
  • ΘΕΑ. Επιτηδες με κεφαλαία, επίτηδες χωρίς τόνο. Όπου και να μπει, σωστό θα βγει. Καρδιανή. Αυτή με τόνο γιατί πολλά έχουν ακούσει τ’ αυτάκια μας. Μια αυλή στολισμένη με γεράνια, ασπρόμαυρες φωτογραφίες στο εξωτερικό των σπιτιών, μια λευκή κουρτίνα στην πόρτα, ένα μικρό μπαλκόνι και από κάτω το χάος. Πιο πέρα μια πηγή τρέχει νερό, κάνω να πιω, μυρίζει δροσιά, μια μικρή ζούγκλα πάνω στη στροφή. Στο βάθος Αιγαίο, νησιά γείτονες, θάλασσα με προβατάκια. Η Τήνος στα ωραία της. Το απόγευμα έχει πανηγύρι. Να πάμε. Και πήγαμε. Φύγαμε αφού νύχτωσε, με την υπόσχεση να ξαναγυρίσουμε. *Κάποτε, ο οφθαλμίατρος που μου βρήκε μυωπία είπε, είστε τυχεροί που ζείτε στην Τήνο, να χαζεύετε τον ορίζοντα, δυναμώνει τα μάτια. Ήθελε να πει και την ψυχή αλλά δεν τό’ πε. Κάθε φορά που βρίσκομαι στην Καρδιανή τον θυμάμαι.
  • Σκηνή πρώτη. Το πλοίο προσεγγίζει το λιμάνι της Τήνου και ο βράχος του Εξωμβούργου είναι σαν φάρος, από παντού φαίνεται κι ας μην αναβοσβήνει, ήσυχα υποδέχεται, παρακολουθεί, καθοδηγεί. Σκηνή δεύτερη. Αρχίζει να πέφτει ο ήλιος και στη διαδρομή από Μέση προς Ξώμπουργο, η τηνιακή φύση, αναλόγως την εποχή, άλλοτε προσφέρει παπαρούνες και μαργαρίτες, άλλοτε στάχυα. Κάπου εκεί κι εμείς, με ανοιχτά συνήθως παράθυρα και μουσική τύπου «πάμε να κατακτήσουμε το Έβερεστ» είναι σαν να παίζουμε σε διαφημιστικό σποτ αυτοκίνητου με φόντο ένα άλλο Mont-Saint-Michel. Σκηνή τρίτη. Παρκάρουμε το αυτοκίνητο στην Ιερή Καρδιά (υπάρχει πιο ωραίο όνομα αφετηρίας;) Από εδώ ξεκινάει η ανάβαση, το τοπίο θυμίζει Lord of the Rings: πετρόχτιστα μονοπάτια, απομεινάρια καστροπολιτείας και μύθοι για μυστικά περάσματα που αν μπεις μπορεί να μην ξαναβγείς. Σκηνή τέταρτη. Φτάνουμε στην κορυφή του βράχου, πάνω, στο σταυρό. Είμαστε drowns με χέρια και πόδια. Αν έχει σύννεφα θα δούμε τους πρόποδες του Τσικνιά (όχι κι άσχημα). Αν πάλι έχει ορατότητα θα μετρήσουμε νησιά: σχεδόν όλες οι Κυκλάδες, Ικαρία, Χίος ,Ψαρά, αχνά η Ανατολική πλευρά της Αττικής, η Εύβοια και όπως λέει ο μπαμπάς Σάββας, αν προσέξεις καλά, φαίνεται και ο Πύργος του Άιφελ. Στην επιστροφή, κλειστές οι μουσικές, κλειστά και τα στόματα. Ο βράχος χωρίς να πει κουβέντα, είπε αρκετά για το υπόλοιπο της μέρας. Πύργο Άιφελ δεν είδαμε αλλά αρκεί που ξέρουμε ότι είναι κάπου εκεί, στο βάθος του ατελείωτου ορίζοντα. Τα σανδάλια #exomvourgo εμπνέονται από τις παραπάνω σκηνές και από άλλες που δεν χωράνε εύκολα σε κείμενο μιας ανάρτησης στο instagram.
  • Ένα νησί από μόνο του. Κάτοικοι του, γλάροι. Ανεμοδαρμένο, ηλιοκαμένο, προειδοποιεί για τα απόνερα που έρχονται στην ακτή. Παλιότερα, σε καθημερινή βάση ήταν στόχος κολυμβηταράδων: «Πάμε μέχρι την ξέρα;» «Και δεν πάμε;» Και πήγαιναν κολυμπώντας, έτσι απλά, και σκεφτόμουν ότι όταν μεγαλώσω, η απόσταση από την ακτή ως την ξέρα θα μου φανεί κι εμένα μικρή και διαχειρίσιμη για να την κολυμπήσω, πράγμα που δε συνέβη ποτέ. Στην ξέρα κολύμπησε κάποτε και η μαμά μας. Εμείς φτάσαμε εκεί με κανό και σκάφος και ήταν τέλεια να την βλέπεις τρισδιάστατα. Μετά μάθαμε πως εθεάθησαν σκυλόψαρα, άκακα μεν, σκυλόψαρα δε, και δεν ήταν τόσο τέλεια. Αλήθεια, μύθος; Αργότερα, μάθαμε ότι η ξέρα έχει όνομα / #vlanti / Και έπειτα, ήρθε στη συλλογή του 24 ένα χαμηλό καφέ τακούνι, ίδιο κι απαράλλαχτο με την ξέρα μας, όπως την βλέπαμε πάντα από την παραλία μας.
  • Κορίτσια που δεν χρειάζεται να φορέσουν ίχνος χρυσού για να είναι χρυσαφένια. Στάχυα ενός Αυγούστου που ακόμα δεν ξεπεράσαμε, άλλοτε ήρεμα σαν σε φωτογραφία, άλλοτε ζωηρά σαν μελτέμια. Όμως πάντα χρυσαφένια.
  • Το φαινόμενο portovavoura μας βρήκε κάπου στα 90s, στην πρώτη δεκαετία της ζωής μας, στο «μεγάλο και ανέμελο παιδικό μας καλοκαίρι». Αν μας παρακολουθείτε καιρό, γνωρίζετε ήδη πως ήταν η βασική μας καλοκαιρινή απασχόληση όταν δεν βρισκόμασταν στη θάλασσα και κράτησε αρκετές χρονιές. Κάθε καλοκαίρι εμείς και άλλα 4 ξαδέρφια μας καταπιανόμασταν με εκθέσεις ζωγραφικής, τη δική μας εφημερίδα και ραδιοφωνικό σταθμό με εμβέλεια μαξ 300 μέτρα, μουσείο ζουζουνιών, ανακύκλωση κτλ. Κάθε τέλη Αυγούστου - αρχές Σεπτέμβρη καλή ώρα, αποχαιρετούσαμε το καλοκαίρι ξοδεύοντας τα έσοδα του συλλόγου μας σε πίτσες, παγωτό πεπόνι και άλλα χαϊλίκια όπως βουτιές σε μια από τις λιγοστές τότε πισίνες του νησιού, στο Πόρτο Κάρλος. Το πρώτο logo της ζωής μας (πριν καν μάθουμε τι σημαίνει logo) ήταν αυτό του Πόρτο Βαβούρα. Σήμα το λέγαμε. Το σήμα μας ζωγραφίστηκε ό,τι ζωγραφίζεται: κοχύλια, πέτρες, πλακάκια, ακουαρέλλες, στην καλοκαιρινή μας εφημερίδα, στην πόρτα του φοιτητικού μας σπιτιού, στην καρδιά μας. Ήταν κοκκινο-πράσινο για να μην τσακωνόμαστε ποιου το αγαπημένο χρώμα θα επικρατήσει. Πού να φανταστούμε τότε ότι τα παιδικά εκείνα καλοκαίρια θα ευθύνονται για το τι θα φοράνε τα πόδια μας το 2024. Ο συγκεκριμένος κωδικός της φετινής συλλογής λέγεται #portovavoura: για τότε που τσακωνόμασταν ποιο χρώμα θα κερδίσει και για τώρα που ξέρουμε ότι κερδίζουν όλοι, αρκεί να είμαστε μαζί ❤️💪🏽
  • Θαλασσινά ξύλα, βότσαλα, διάφανα νερά, αλμυρίκια, φρύγανα, καλαμιές, τζιτζίκια, μια κότα που βγήκε έξω απ’ το φράχτη παριστάνοντας τη λουόμενη, θαλασσοπούλια στον ορίζοντα, ένα απογευματινό μπάνιο μέσα Σεπτέμβρη, αλμυρές πλεξούδες, ένα βιβλίο που έλεγε πόσο πλάκα έχουν οι Μικρές Κυκλάδες, μια αιώρα και ένα μελτέμι που την αναποδογύρισε και μας πιάσανε τα γέλια. Βράδιασε και δεν μας κάνει καρδιά να φύγουμε. Μια θάλασσα ιστορίες. Η Λιχναφτιά.
  • Οδός μελτεμιού. Οδός παπουτσιού (απ’ τον τόπο σου). Οδός Δρόσου. Αν βάζαμε στη σειρά τους 68 φετινούς κωδικούς της συλλογής μας, κάπου εκεί στο κέντρο καράκεντρο θα τοποθετούσαμε τα κόκκινα high heels ή αλλιώς #drosou. Αφιερωμένα στα κεντρικά των ESIOT: Δρόσου 11, Τήνος.
  • Για τους εν Αθήναι 📢 Τελευταία μέρα για τη Μαυρομιχάλη 51. Το φυσικό κατάστημα της Αθήνας θα ξεκουραστεί για λίγο για να επιστρέψει ΔΡΙΜΥΤΕΡΟ (τα κεφαλαία όχι τυχαία). Σήμερα, 10/8/24, 11.00-18.00 ανοιχτά και μετά από 30/8 πάλι κοντά σας. Καλό καλοκαίρι 🥽💦 PS: Θα τα λέμε ιντερνετικά και από τα κεντρικά της Τήνου.
  • Μετά από μια θάλασσα με φωτοστέφανο. Πριν από τον δέκατο πλανήτη. Εκεί που επιτηρεί ο Αίολος με το άγρυπνο μάτι του. Στο άλλο άκρο της Τήνου, σε βρίσκει ένα ακραίο σκηνικό. Να το πάρει το ποτάμι; Bonus hint: φέτος έγινε σανδάλι που φοριέται και έτσι και αλλιώς (lace up ή slide) #kavalourko
  • Καμιά φορά πρέπει να δεις τη μεγάλη εικόνα πίσω από την εικόνα. Και η εικόνα πίσω από τα Ιστέρνια είναι μια θάλασσα ασημί.
  • Η μέρα θα κλείσει στο μπαρ Κουρσάρος για ποτό, γιατί πάντα εκεί έκλεινε και γιατί τώρα πλέον ανανεώθηκε και ποτέ δεν είναι αργά να το ξαναζήσουμε. Το πιο θρυλικό μπαρ της Τήνου, τουλάχιστον τα τελευταία …άντα χρόνια! Να ακούς τις μουσικάρες σου, να ξελαρυγγιάζεσαι για να συνεννοηθείς (τι αναλύσεις ζωής έχουν γίνει υπό αντίξοες συνθήκες, με υψηλά ντεσιμπέλ, όμως για κάποιον δικό του λόγο ήταν το ιδανικότερο μέρος για να τα πεις), να στέλνεις το φεγγάρι για ύπνο πίσω από τη Σύρο και εκεί, γύρω στις 3 το βράδυ, ο dj να σε στέλνει με τη σειρά του για ύπνο παίζοντας το “My way” και να λες «πώς πέρασε η ώρα», και «παίξε κι άλλο, δε νυστάζουμε». Και το καθυστερούσαμε όσο γινόταν με κανένα σουβλάκι και συνέχεια του σουσού εκτός Κουρσάρου, με αυτιά που βουίζουν κι εμάς να έχουμε τόσα ακόμα να μοιραστούμε. Ώσπου κάποια στιγμή λέγαμε με βαριά καρδιά καληνύχτα, και όταν φτάναμε σπίτι ακούγαμε βαριές καλημέρες αν οι γονείς είχαν ξυπνήσει αξημέρωτα και ότι έχουμε κάνει «τη νύχτα μέρα». «Θα μεγαλώσετε» έλεγαν «και θα καταλάβετε». Απλά οι γονείς τα έλεγαν αυτά γιατί δεν άντεχαν το ξενύχτι που εμείς άντεχαμε :) οπότε καλά κάναμε, όλα στον καιρό τους. Κι ο Κουρσάρος, χειμώνα καλοκαίρι, με μελτέμια και νοτιάδες, εκεί, αγέρωχος κι ωραίος. Απο τότε ως τώρα. Διαχρονικά. Σαν το ομώνυμο σανδάλι, να το φοράς σε κάθε ηλικία, από τότε που μπορείς να κάνεις τη νύχτα μέρα μέχρι να ξυπνάς πριν λαλήσει ο κόκορας. Total black φαινομενικά, στο βάθος του όμως φωτεινό, με χίλια χρώματα. Δεν ήξερα πώς να κλείσω αυτή την ανάρτηση κι έβαλα το “My way” να παίζει μπας και σκεφτώ καθαρά, κατέληξα να το ακούσω καμιά δεκαριά φορές, συγκινήθηκα άλλες τόσες, και κάπου εκεί οι διαθέσιμοι χαρακτήρες εξαντλήθηκ
  • 🛳️ Για να σας προλάβουμε, τα Κεντρικά της Τήνου δεν θα κλείσουν τον Αύγουστο. Φυτέψαμε στίπες, ετοιμάζουμε νέα ταμπέλα σε ρυθμούς νησιού, φορέσαμε καλαπόδια σε όλα τα καλοκαιρινά παπούτσια που έχουμε, τα αραδιάσαμε εντός και εκτός, ψηλά και χαμηλά στα ράφια ή στο κεντρικό τραπέζι για να μπορείτε να τα βλέπετε, να τα πιάνετε, να τα δοκιμάζετε. Οσονούπω βγάζουμε τραπεζάκι έξω και σας περιμένουμε στην πηγή για σανδάλια κτλ κτλ.. ξέρετε :)
  • ⏳10 και σήμερα. Τελευταίο δεκαήμερο λειτουργίας προ διακοπών για το ESIOT ATHENS STORE. 🛑Δευτέρα, 5/8/24 το κατάστημα θα παραμείνει κλειστό. 🛑11-29/8/24 θα είμαστε out of office στη γνωστή γωνία Μαυρομιχάλη 51 και Αραχώβης. ✅Μέχρι και το επόμενο Σάββατο, 10/8/24, σας περιμένουμε για τον τελευταίο ανεφοδιασμό και για ανταλλαγη καλοκαιρινών ευχων. ESIOT STORE ATHENS Ωράριο λειτουργίας: Δ - Πα: 12.00-20.00 Σ: 11.00-18.00 Κ: ☀️💦 Μαυρομιχάλη 51 και Αραχώβης, Εξάρχεια, Αθήνα
  • Την λέγανε Οφιούσα ή Φιδούσα γιατί είχε πολλά φίδια. Έτσι ξέραμε. Κι έπρεπε να έρθει το 2024 για να φέρει τα πάνω κάτω. Σύµφωνα µε κάποιους µελετητές, λέει, ίσως έχει ερµηνευτεί λανθασµένα η ετυμολογία, αφού «φίδες» ή «εφίδες» είναι κάποιο είδος κέδρου που ευδοκιµούσε στο νησί (σήµερα το συναντούµε µόνο στην περιοχή του Πανόρµου). Μακάρι να ίσχυε το δεύτερο σενάριο, πιο μεγάλο μακάρι βέβαια να μην είχαμε καν φίδια όπως η Αστυπάλαια, αυτοί πώς τα κατάφεραν δηλαδή. Γιατί φίδες στην Τήνο δεν έχουμε δει, αλλά φίδια έχουμε δει πολλάκις. Εν ολίγοις, υπάρχει μια #ophiousa φιλική για τα πόδια και μια Οφιούσα που δαγκώνει. Επιλέξτε υπεύθυνα.
  • Τα Σάββατα έρχονται φίλοι στη Μαυρομιχάλη 51. Κάποιοι χτυπάνε το κουδούνι ρυθμικά για να δηλώσουν παρουσία, άλλοι κάθονται ήσυχα στο τραπεζάκι έξω και τους βλέπουμε μετά από ώρα, άλλοι έρχονται απλά για το aircondition. Όλοι καλοδεχούμενοι, μοιραζόμαστε ώρες από την καλύτερη μέρα της εβδομάδας, παίρνουν καφέ από απέναντι, κουλούρι από τον φούρνο, καμιά φορά στο btw δοκιμάζουν παπούτσια και φεύγοντας αγοράζουν λουλούδια για το σπίτι τους. Η @amelie__helen , εκτός από φίλη, είναι και ο άνθρωπος που κρύβεται πίσω από τα πλεκτά τσαντάκια που έχουμε τη χαρά να φιλοξενούμε εντός. Ήρθε με τις νέες της κλωστές και το καινούργιο της φόρεμα, το σέταρε με τα καφέ τακούνια, έπλεξε τσαντάκια, ξήλωσε, ξαναέπλεξε, έφαγε, ήπιε και (δεν ξέρω αν στο τέλος της μέρας) νηστική κοιμήθηκε, γιατί πώς να το κάνουμε, τα ESIOT δεν χορταίνονται. Ειδικά αυτά με το χαμηλό τακούνι που έχουν αίσθηση flat σανδαλιού. Τα λέμε εμείς αλλά το βασικότερο… τα λέτε εσείς 🤎 Τα Σάββατα, ανοιχτά 11.00-18.00, ESIOT ATHENS STORE, Μαυρομιχάλη 51 και Αραχώβης, Εξάρχεια
  • -Αν οι πάπιες του Πανόρμου ήταν οριγκάμι; -Αν το τοπίο του μοναδικού φυσικού λιμανιού της Τήνου έπρεπε να αποτυπωθεί με ένα και μόνο χρώμα; -Αν η αίσθηση της απαλής άμμου των παραλιών του μπορούσε να παραμείνει στα πόδια και μετά την παραλία; -Αν ο Πάνορμος Τήνου λέγεται και «Παλέρμο» μήπως τελικά έχουμε κάτι από Ιταλία; Πήραν μορφή όλα αυτά τα ασύνδετα-μεταξύ-τους «αν», και γίνανε σανδάλι στο χρώμα της άμμου, κατασκευασμένο με μαλακό σουέντ δέρμα εκ Φλωρεντίας και design που θυμίζει οριγκάμι. Και εγέννετο p-αν-ormos.
  • H παχιά άμμος κάποτε ήταν πιο παχιά. Δεν θα ξεχάσω την πρώτη φορά που βρέθηκα στην κορυφή του αμμόλοφου της που τότε ήταν διπλάσιος: ξεκίνησα να κουτρουβαλάω με χαρά ένα καλοκαιρινό καταμεσήμερο ντάλα, αφού θεώρησα φανταστική ιδέα να κατέβω μια τέτοια αμμουδερή πίστα δρασκελίζοντας με τα παιδικά μου ποδαράκια όμως πριν φτάσω στη μέση της διαδρομής είχαν ήδη τσουρουφλιστεί τα πατούσια μου και έκλαιγα γοερά ζητώντας απελπισμένα βοήθεια. Τότε πρέπει να φορούσα 32 νούμερο παπούτσι. Δεν λέω, είναι απίστευτη αίσθηση ελευθερίας να χοροπηδάς σε ένα βουνό παχιάς άμμου, αρκεί να μην είναι καυτή. Παρόμοια ευχάριστο είναι να φοράς την #pachiaammos σε εκδοχή σανδαλιού, το λέω με απόλυτη επίγνωση και εμπειρία πλέον μιας πατούσας σε πλήρη ανάπτυξη. Κλείνοντας, βάζω την Παχιά Άμμο στο top3 των παραλιών της Τήνου αλλά όχι με 15 μποφόρ αέρα γιατί έτσι, το πας γυρεύοντας να έχεις εξίσου τραυματική εμπειρία για άλλους λόγους. Πάρε μάσκα αν σ αρέσουν τα πράσινα νερά και οι αμμουδεροί βυθοί, γιατί δεν ξέρω αν στο είπα, η παχιά η άμμος συνεχίζεται και κάτω από το νερό.